WŁADYSŁAW NIEGOLEWSKI
WŁADYSŁAW NIEGOLEWSKI:
W czasie powstania styczniowego działał w tajnym Komitecie Działyńskiego, zaopatrywał w broń kolumny generała Edmunda Taczanowskiego, walczył w bitwach pod Pyzdrami i Ignacewem. W lipcu 1863 r. aresztowany i przewieziony do więzienia w Berlinie. Został skazany na dwa lata więzienia. W roku 1867 zostaje posłem do parlamentu Związku Północnoniemieckiego, a w roku 1871 do parlamentu Rzeszy. Na forum parlamentarnym występował wielokrotnie w obronie języka polskiego, jedności terytorialnej ziem polskich i przestrzegania ustaleń Kongresu Wiedeńskiego. Jako aktywny działacz społeczno-kulturalny współuczestniczył w założeniu szkoły rolniczej w Żabikowie, Towarzystwa Oświaty Ludowej oraz Towarzystwa Czytelni Ludowych. Był współredaktorem ``Gońca Wielkopolskiego`` i członkiem dyrekcji poznańskiego Bazaru , gdzie organizował m.in. obchody dwusetnej rocznicy odsieczy wiedeńskiej. Władysław Niegolewski zmarł 19 marca 1885 r. w Poznaniu.Władysław Niegolewski urodził się 12 września 1819 r. we Włościejewkach. Był synem Andrzeja Niegolewskiego i Anny z Krzyżanowskich. Uczył się w Gimnazjum Marii Magdaleny oraz w Gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Poznaniu. Po zdaniu egzaminów maturalnych rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Bonn, gdzie w 1845 r. otrzymał tytuł doktora obojga praw. Powrócił do Niegolewa i nawiązał kontakt z tajnym Komitetem Poznańskim przygotowującym zbrojne powstanie. W marcu 1846 r. uczestniczył w nieudanej próbie zdobycia Cytadeli poznańskiej. Został uwięziony, a następnie uniewinniony w procesie berlińskim.W marcu 1848 r. przyłączył się do Komitetu Narodowego w Poznaniu. We Frankfurcie nad Menem podczas obrad parlamentu prowadził bardzo żywą działalność mającą na celu zjednanie przychylności sprawie polskiej. Był posłem na sejm pruski i bardzo aktywnym działaczem Koła Polskiego . W roku 1855 ożenił się z Wandą Kwilecką. Podczas spotkania wybitnych Wielkopolan w styczniu 1857 r. w mieszkaniu Władysława Niegolewskiego powołano Towarzystwo Przyjaciół Nauk Poznańskiego. W 1860 r. zostaje jego wiceprezesem. Tego samego roku przenosi się z Poznania do Morownicy koło Śmigla.